ŞÜKÜR
ŞÜKÜR
Dikilmiş duruyorlar orada
içinde şubeciler de var
işte gülüyorlar anlamıyorlar beni
bari koyunlarla köpeklere sesleneyim
bu kulaklara göre ağız değilim ben!
Sabahleyin dağlar nasılsa
ruhum öyle sakin ve duru
fakat onlar bana fikre soğuk
göbek havasından haberleri
ve işte alık gülüyorlar – hayır
nefret ediyorlar benden
şükür farz oldu artık
ya bu alıklar sevselerdi beni!
Salih Mirzabeyoğlu
Münşeat syf. 140
Hiç yorum yok