AĞLAYAN AĞLASIN...

Bir gün bir zat Hasan Basri Hazretlerine gelerek yalvarır. 
Elini ayağını öpeyim diyerek Hz. imamdan yardım ister. 
İstirham eder: 
-Aman efendim! Ne olur? Allah için bize bir yardımda bulununuz der. 
Hz. imam: 
-Nedir derdin? Ne hususta yardım edelim? Önce derdini ve ihtiyacını isteğini söyle ki sana yardım edebilelim der. 
Adam: 
-Efendim! Benim çok akıllı bir kızım vardı onu çok severdim, 
Şimdi ise bu akıllı kızıma birşeyler oldu. Gece gündüz durmadan ağlıyor. 
Kur'anı Kerim okuyor ağlıyor, namazı kılıyor ağlıyor, hadis-i şerif okuyor ağlıyor ve bugünlerde gözleri görmez oldu korkuyorum ki gözleri kör olacak. Sizden rica ediyorum gelseniz de bir baksanız kızıma. Bir nasihat etseniz biraz öğüt verseniz diye rica eder. 
Hasan Basri Hazretleri kabul eder, adamın evine kadar giderler eve vardıklarında Hasan Basri Hazretleri: 
-Yavrum neden ağlıyorsun? Gözlerin ağlamaktan kör olabilir onun için neden ağlıyorsun sebebini bize söylersen sana yardımcı olabiliriz. Senden rica etsem sebebini söyler misin? dedi. 
Kız şu cevabı verir: 
-Efendim benim hiçbir hastalığım yoktur sıhhatim gayet yerindedir Gözlerimin ağlayarak kör olmasının iki sebebi vardır. 
Bu gözlerimiz ahiret aleminde ALLAHU TEALAYI ya görecek yada görmeyecektir. Eğer CENAB-I HAKKI görme nimetine ererlerse böyle binlerce göz O'nu görmek için feda olsun. Eğer görmezse o zaman ALLAHU TEALA kendi zatını görmeye layık kılmadığı bu gözleri kör etsin. ALLAHI görmeyecek gözü gözüm var deyü neylersin der. 
Hasan Basri Hazretleri bu cevaptan çok duygulanır gözlerinden yaşlar gelir ve şöyle der: 
-Nasihat etmeye geldik nasihatımızı aldık 
Hekim olmaya geldik hekimimizi bulduk

“Hazret-i Ebubekir, Allah ve Resûlü’nün emirlerini nefsin kabul ve sürekli yenilenmesi diye de yorabiliriz; ağlayan ağlasın, ağlayamayan ağlar gibi yapsın, buyurmuştur!”. Nefs ağlarken, ruh güler; onun aslî makamına yakınlaşmak diye anlaşılması gereken bu dava, insanın her işlediği iyilikte hissettiğidir…"

Salih Mirzabeyoğlu, Ölüm Odası B-7