Bu Yürek Vurulmaz Zincire

Uslanmadım

Yazılan gelir başa

alınyazısı kader

bir gezinme olacaktır

bir dağa tırmanma olacaktır

kişi sonunda ancak kendini yaşar!

Ne yapıp etse bana gelir

yuvasma gelir eninde sonunda

benim kendi kendim

kendim – kendi

anladın!

Bir şey biliyorum – son

zirvemin önünde duruyorum

en uzun süre bana ayrılmış olanın önünde

ah! en sarp yolumu tırmanmam gerek

en yalnız yolculuğuma başladım

ama benim yaradıhşımda olan insan

kaçmaz böyle bir saatten

kendisine şöyle diyen saatten

— “şimdi ancak yürüyorsun

büyüklüğüne giden yolu

zirve ile uçurum

birleştiler bunlar artık!”

Şimdiye kadar yükseldiğimden

daha çok inmeliyim derinliğine

ıztırabın – tâ en karanlık seline onun

böyle ister benim Cellâli Bilgem

pek âlâ! – hazırım!

Duyun gönüldaşlarım duyun

işitin beni düşmanlanm

ipten henüz döndüm ama

çok şükür uslanmadım!

Salih Mirzabeyoğlu